Συνάντηση με μέλη του κινήματος «ενεργοί μπαμπάδες» είχε το απόγευμα της Τρίτης 20-4-2021, μετά από αίτημα τους.
Οι κ. Αντζολιδάκης, Ζερβάκης και Πλατής, ζήτησαν την συνάντηση για να εκφράσουν τις θέσεις τους για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η διαβούλευση του οποίου έληξε 1η Απριλίου 2021. Επίσης ζήτησαν να ενημερωθούν για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πάνω στο θέμα της συνεπιμέλειας των παιδιών.
Το μείζον ζήτημα που τους απασχολεί είναι το θέμα της συνεπιμέλειας. Και ζητούν «την ισόχρονη και ουσιαστική ανατροφή των παιδιών από τους δύο γονείς τους, κάτι το οποίο είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους». Ο κ. Αντζολιδάκης αναφέρθηκε ακόμα στις απόψεις επιστημονικών φορέων, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, που τάσσονται υπέρ της συνεπιμέλειας προς όφελος του παιδιού. Ο Βουλευτής από την μεριά του, τόνισε ότι είναι λογικό και θεμιτό το αίτημα της ισότητας στην επιμέλεια των παιδιών και της αμφισβήτησης των έμφυλων στερεοτύπων, καθώς οι κοινωνικές συνθήκες, 40 χρόνια μετά τον τελευταίο εκσυγχρονισμό, έχουν αλλάξει. Η αναμόρφωση και ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου θα πρέπει να υπηρετεί κυρίως το συμφέρον του παιδιού. Επεσήμανε προβληματικά σημεία που υπάρχουν στην πρόταση του Υπουργείου και τους πληροφόρησε ότι διεξάγεται διαβούλευση και στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για το θέμα. Ζήτησε δε να ξανασυναντηθούν όταν θα έχει ολοκληρωθεί, για να τη συζητήσουν.
Παλιά η οικογένεια κάθε κοπέλας φρόντιζε να της βρεί ένα “καλό” γαμπρό για να αποκατασταθεί, δηλαδή για να αναλάβει κάποιος τη διατροφή της και τη διατροφή των παιδιών που θα αποκτηθούν μέσα στο γάμο. Αυτό συμβαίνει και σήμερα σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα σε αγροτικές επαρχίες του Πακιστάν, όπου με τα πρώτα τους ξαδέρφια, αρκεί να αποκατασταθούν και “να μην κακοπέσουν”. Και τελικά “κακοπέφτουν” τα αγαπημένα ζευγάρια, στα οποία ο ένας δεν βλέπει τον άλλο σαν πηγή εσόδων…
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν μια μητέρα με μικρό παιδί βρεθεί ξαφνικά σε μεγάλη οικονομική ανάγκη, ενώ μέχρι τότε ζούσε από το γάμο της, κινδυνεύει να πέσει θύμα άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης και άγριας ενδοοικογενειακής κακοποίησης από άλλους συγγενείς που συμβάλλουν στο μεγάλωμα του παιδιού… Επειδή έχω ζήσει πως είναι μια νεαρή μητέρα να μένει μόνη χωρίς εισόδημα εντελώς ΞΑΦΝΙΚΑ δεν θέλω καμιά νεαρή μητέρα να δεινοπαθήσει όπως εγώ. Δεν αλλάζει έτσι ως δια μαγείας η κοινωνία. Όσο και αν αντιπαθώ τις συμφεροντολόγες που έχουν μάθει να επωφελούνται οικονομικά από το γάμο και το διαζύγιο, δεν θέλω καμία να βρεθεί ξαφνικά σε κατάσταση έσχατης φτώχειας. Υπάρχουν κοπέλες που έχουν όλα τα καλά και όμως συχνά οι άντρες προσελκύονται περισσότερο από μία που τους βλέπει μόνο ως ΑΤΜ. Αλλά αν μια γυναίκα βιοπορίζεται από το γάμο της, πρέπει ο νόμος να της επιτρέψει να βιοποριστεί και από το διαζύγιό της, οτιδήποτε άλλο είναι απάνθρωπο.
“πρώτα η μητέρα” δεν έχω ασχοληθεί με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο κι έτσι δε μπορώ να κρίνω. όμως θα θελα να καταλάβεις ότι όλοι οι μπαμπάδες δεν είναι οι ίδιοι όπως φυσικά κι όλες οι μαναδες
Πολλοί παραμυθιάζονται με τα δήθεν αθώα αιτήματα των “μπαμπάδων”. Όμως αυτή η υποχρεωτική συνεπιμέλεια κρύβει πολύ σκοτάδι, μισογυνισμό και είναι μια τραγική οπισθοδρόμηση σε βάρος των γυναικών. Αν διαλυθεί ο γάμος ή η σχέση σε σημείο που να φτάσουν στα δικαστήρια, τότε τα παιδιά πρέπει να ανήκουν στη μητέρα και ο πατέρας να πληρώνει διατροφή και να τα βλέπει κάποιες φορές με πρόγραμμα. Δεν χρειάζεται να δυσκολέψει περισσότερο η ζωή μιας γυναίκας που έμεινε μόνη με μικρά παιδιά, κάτι που την καθιστά αυτόματα ευάλωτη και απροστάτευτη. Να βρουν άλλους τρόπους να φέρουν την ισότητα στην κοινωνία, όχι τη θυσία των μαμάδων. Με τον τρόπο αυτό οι προστριβές των γονιών θα είναι αναπόφευκτες και τα παιδιά θα πηγαίνουν τελικά σε ίδρυμα. Τι πάει να πει “το συμφέρον του παιδιού”; Θα εξοντώνουν την προσωπικότητα της μητέρας για το δήθεν συμφέρον του παιδιού, όπως το θέλουν οι “μπαμπάδες”; Μακάρι μια μέρα η μητρότητα να αποσυνδεθεί από γάμους και μπαμπάδες.